Asian Identity

AI NEWSLETTER Vol.28 “ดวงตาสองดวง” ซึ่งจำเป็นต่องาน HR – SEPTEMBER , 2019

25 ก.ย..2019

จดหมายข่าวฉบับที่ 28 ครับ คราวนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับแง่คิดที่ HR Manager พึงมีครับ

บริษัทของเราจัดคอร์สอบรม “HR College” ที่กรุงเทพอย่างเป็นประจำ และ เวลาอบรมคอร์สนี้ ผมจะพูดอยู่เสมอว่า “บุคลากรด้าน HR ควรเรียนรู้งานบริหาร”

“ดวงตาสองดวง” ซึ่งจำเป็นต่องาน HR

บ่อยครั้งที่ผู้บริหารซึ่งไม่มีความรู้ด้าน HR พยายามขับเคลื่อนองค์กรโดยใช้วิธีการซึ่งเกิดจากความไม่เข้าใจในหลักจิตวิทยาบุคคล หรือ หลักการสร้างแรงจูงใจ พวกเขาจึงมักจะประสบความล้มเหลวในการขับเคลื่อนองค์กร แต่ในทางกลับกัน ในบางครั้ง บุคลากรด้าน HR ซึ่งไม่มีความรู้ด้านการบริหารก็เอาแต่พูดถึงหลักทฤษฎีในอุดมคติ ไม่สามารถดำเนินการใดซึ่งส่งผลต่อการสร้างผลประกอบการได้

บุคลากรด้าน HR จำเป็นต้องมีทั้ง “ดวงตาอันอบอุ่น” คำนึงถึงความรู้สึกของผู้คน และ “ดวงตาอันสุขุม” มองเห็นข้อเท็จจริงด้านการดำเนินธุรกิจไปด้วยในเวลาเดียวกัน

ผมขอเปลี่ยนมาเล่าเรื่องหนึ่งให้ทุกท่านฟังนะครับ

ก่อนหน้านี้ อดีตนักกีฬากรีฑาคนหนึ่ง (ปัจจุบันเป็นครูผู้สอน) ได้เขียนข้อความหนึ่งลงบนทวิตเตอร์ของเขา ข้อความดังกล่าวทำให้ทวิตเตอร์ของเขาลุกเป็นไฟ และ กลายเป็นกระแสที่พูดกันในสังคม

เขาเขียนระบุความเห็นของเขาว่า “นักกีฬานั้น ไม่ใช่ว่าพยายามแล้วจะประสบความสำเร็จได้ คน ๆ หนึ่งจะเป็นนักกีฬาโอลิมปิกได้หรือไม่นั้น 99% ขึ้นอยู่กับปัจจัยด้านพันธุกรรม การคิดว่าเราควรพยายามเพราะความพยายามจะก่อให้เกิดผลสำเร็จแน่ ๆ นั้นเป็นความคิดที่ผิด”

หลังจากนั้น ก็เกิดกระแสต่อต้านจำนวนมากในโลกโซเชียล เช่น “คนเป็นครู ไม่ควรบอกว่าความพยายามไม่มีความสำคัญนะ” “ไม่เคารพคนหนุ่มสาวที่กำลังพยายามทำตามฝันเลย” ในทางกลับกัน ก็มีคนอีกกลุ่มซึ่งแสดงความเห็นในมุมกลับกัน เช่น “ถ้ามองอย่างมีสติ มันก็จริงนะ”

ทุกท่านมีความเห็นอย่างไรเกี่ยวกับประเด็นข้างต้นครับ

ที่จริง เรื่องราวข้างต้นนี้ คือ การปะทะกันระหว่างแนวคิดสองประการที่ต่างกัน ไม่ใช่การอภิปรายซึ่งทำให้ได้ข้อสรุปบางอย่างขึ้นมา

กล่าวคือ แนวคิด “ทฤษฎีเชิงบรรยาย” (แบบใดที่ถูกต้องหากพิจารณาตามหลักทฤษฎี) และ “ทฤษฎีตามมาตรฐาน” (ตามทฤษฎี แบบใดที่ผู้คนพึงปรารถนา)

“หากจะประสบความสำเร็จในอาชีพนักกรีฑา ปัจจัยด้านพันธุกรรมมีความสำคัญยิ่ง” หากเราพิจารณาข้อความข้างต้นอย่างเป็นกลาง และ พิจารณาเชิงวิเคราะห์ มันก็น่าจะเป็นข้อความที่ถูกต้อง แต่ในทางกลับกัน ก็ไม่ผิดที่จะมองในอีกมุมหนึ่งว่า “หากมีความพยายาม คนเราทุกคนก็ย่อมพัฒนาขึ้นทีละเล็กละน้อย และ หนึ่งในนั้น จะต้องมีผู้ที่ประสบความสำเร็จดังฝันด้วยแน่ ๆ“

แนวคิดทั้งสองนี้ มีความถูกต้องทั้งคู่ เพียงแต่มองจากมุมที่ต่างกันเท่านั้น

ทั้งนี้ งานด้าน HR ที่พวกเราปฏิบัติอยู่ก็เช่นกัน จะเห็นได้ว่ามีการปะทะของแนวคิดเช่นเดียวกับเรื่องราวข้างต้น

เมื่อจะดำเนินงานด้านการพัฒนาบุคลากร เราก็ควรเชื่อว่า “คนแต่ละคนนั้นมีศักยภาพ และ สามารถพัฒนาได้แน่นอน” ผมมองว่านี่เป็นแนวคิดซึ่งเป็นที่ปรารถนา หากพิจารณาตามหลักทฤษฎี

แต่ในเวลาเดียวกัน การบริหารธุรกิจ ก็คือการต้องทำผลงานให้ได้ตามเป้าหมาย

เราจำเป็นต้องพิจารณาบุคลากร หรือ องค์กรอย่างถี่ถ้วนตามหลักทฤษฎีว่า “วิธีการทำงานในปัจจุบัน สามารถทำให้องค์กรบรรลุเป้าหมายได้หรือไม่” และ ในบางครั้ง ก็จำเป็นต้องสับเปลี่ยนบุคลากร หรือ ต้อง Feedback อย่างเข้มงวดเพื่อยกระดับผลงาน เป็นต้น งานเหล่านี้ก็เป็นงาน HR รูปแบบหนึ่งเช่นกัน

การใจดีต่อผู้คนนั้นเป็นสิ่งที่ทำได้ง่ายกว่าการเข้มงวดกับผู้อื่น การบริหารบุคลากร และ บริหารธุรกิจด้วยความใจดีอย่างเดียวนั้น ไม่ว่าใครก็ทำได้

สิ่งที่ยากกว่า แต่มีคุณค่ามากกว่า ก็คือการสร้าง “องค์กรที่พนักงานสามารถปฏิบัติงานได้บรรลุตามเป้าหมาย พร้อมทั้งมีการยกระดับแรงจูงใจของพนักงานไปในเวลาเดียวกัน” ผมว่าบนโลกใบนี้ มีผู้บริหาร หรือ บุคลากร HR เพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถทำให้ข้อความข้างต้นเป็นจริงได้

ผู้บริหารนั้นมักจะมุ่งมั่นที่จะทำให้งานบรรลุตามเป้าหมายให้ได้ และ อาจจะไม่ได้คำนึงถึงความรู้สึกของผู้คน บุคลากร HR นั้นยืนอยู่ในจุดที่ควรให้ความช่วยเหลือในด้านนี้ แต่ถ้าเอาแต่ยกทฤษฎีในอุดมคติมากล่าว ผู้บริหารก็จะไม่เกิดความเข้าใจ หาก HR Manager สามารถถกประเด็นต่าง ๆ โดยเล็งเห็นสภาพความเป็นจริง รวมทั้งคำนึงถึงจุดยืนของผู้บริหารด้วย ก็จะเป็นการเพิ่มคุณค่าของ HR Manager ขึ้นอย่างมาก

“ดวงตาอันอบอุ่น” คำนึงถึงความรู้สึกของผู้คน และ “ดวงตาอันสุขุม” มองเห็นข้อเท็จจริงด้านการดำเนินธุรกิจไปด้วยในเวลาเดียวกัน ผมคิดว่าการมีดวงตาทั้งสองนี้ คือ เงื่อนไขของการเป็น HR Manager และ ที่ปรึกษาด้าน HR ที่ยอดเยี่ยมครับ

ขอขอบคุณทุกท่านที่อ่านบทความของผมเช่นเคยครับ

 

[content_block id=1898 title=yes title_tag=h3]